Delfzijl Repeater Group
Weblog #6 - 10m Repeater ...
Copyright © 2008 by
"PE2AWT"
All Rights reserved
"PE2AWT"
All Rights reserved
Hoi,
Jazeker, na lange tijd weer een blog. In verband met de opleiding tot DHW-inspecteur had ik even geen tijd om de blogjes bij te houden. Nu ik de opleiding heb afgerond heb ik weer de tijd om jullie op de hoogte te stellen en te houden. De activiteiten rond de 10m repeater zijn overigens wel gewoon doorgegaan.
Zo is op zaterdag 8 maart 2008 het ontvangststation op zijn definitieve lokatie geplaatst. Drie dagen voor deze datum kwamen we erachter dat de MAX 2000 ontvangstantenne transportschade had opgelopen. Het glasfiber van het eerste antennedeel bleek gescheurd. Ik heb hierop de antenne weer ingeleverd bij de handelaar en gevraagd om een nieuwe. Dit was geen probleem en de antenne zou worden besteld. De nieuwe antenne bleek echter niet binnen drie dagen leverbaar. Om toch het ontvangststation op de afgesproken datum te kunnen installeren, hebben wij het besluit genomen om eerst, tijdelijk, een (noodantenne) Antron-99 halve golf antenne te monteren.
Hierbij aanwezig waren Chris (PA3BUE), Alphons (PA3GAZ), Alex (PA3FZW), Pieter (PA1HPM) en ik zelf (PE2AWT). We moesten middels twee ladders twee platte daken op om het tegelstatief te plaatsen. Dit was vanwege de vier zware betontegels, voor in het tegelstatief, letterlijk een zware klus. Alphons en Chris hadden voor het tegelstatief een buis en een uithouder laten maken. Op deze buis en de uithouder zijn vervolgens de antenne voor 10m en de linkantenne voor 23cm gemonteerd. De klus was uiteindelijk in twee uur geklaard. Na het bijkomen en een kop koffie in de kantine, kwam Alex met de mededeling dat hij storing op de ontvangstfrequentie hoorde. Op dit soort berichten zaten we natuurlijk niet te wachten, dus zijn we vervolgens gezamenlijk richting de zolder van het gebouw getogen, om het één en ander zelf aan te kunnen horen. Aldaar aangekomen zagen we dat Alex alles netjes had aangesloten en bleek dat we, na opening van de squelch, ook maar weinig storing konden waarnemen. Ook een testje op een frequentie 2 MHz lager verontruste ons niet. We hebben hierna tevreden het pand verlaten en zijn weer huiswaarts gekeerd. Thuis aangekomen konden we beginnen met het daadwerkelijk uittesten van de ontvanger. Dit betekende een rondje rijden en kijken hoe het bereik in de praktijk zou uitkomen. Alex reed hiervoor richting Siddeburen, alwaar al snel bleek dat er een enorme ratel op zijn signaal zat. Bij de afslag Hoogezand was hij al niet meer verstaanbaar. Alex is hierop weer richting Delfzijl gereden om bij de ontvangstlokatie maar eens te gaan luisteren. Hier hoorde hij op 29.580 MHz een enorme storing. Alphons, PA3GAZ en Chris, PA3BUE zijn hierop met een draagbare ontvanger het hele gebouw doorgeweest om uiteindelijk bij de telefooncentrale te eindigen. Deze centrale blijkt al op leeftijd te zijn en veroorzaakt over een zeer breed frequentiespectrum een hoop storing. Het uitschakelen van de telefooncentrale bleek geen optie.
Goede raad is duur en zo werd besloten om de zender en ontvanger om te wisselen. Een eerste test op de zendlokatie leek, voor wat de ontvangst betreft, geen problemen op te leveren. Alex heeft hierop de zender uitgebouwd en weer in een andere kast ingebouwd. In de voormalige zenderkast heeft hij vervolgens de ontvanger weer ingebouwd. Na inbouw en een volgende test, bleek, tot onze schrik, dat de airco in het gebouw storing veroorzaakte op de ontvanger. Dus hadden we wederom geen geschikte lokatie voor de ontvanger. Ook betekende dit dat Alex de zender en ontvanger weer moest ombouwen. Na het terugbouwen is de ontvanger, tijdelijk, geplaatst ten huize van Chris, PA3BUE en Alphons, PA3GAZ alwaar alles weer storingsvrij werkte.
Nadat de zender weer in zijn oude kast was teruggeplaatst, kon Alex beginnen met het experiment: “zendvermogen”. Dit vermogen lag rond de 30 watt en het was de bedoeling dit te verhogen naar minimaal 50 watt. Alex had hiervoor de beschikking over een eindtrap van 400 watt. Met 4 watt insturing zouden we dan de 50 watt output kunnen halen. Aangezien de eindrap al lange tijd niet was gebruikt en de printsporen wat corrosie vertoonden, was het wel de vraag of de eindtrap nog goed zou werken. Het lukte Alex om, in eerste instantie, 36 watt vermogen te produceren, doch vanwege de extreme opwarwing van de eindtrap bleek dit in de praktijk niet werkbaar. Na het herstellen van de oude situatie, bleek plotseling de eerste eindtrap defect en geen vermogen meer te leveren. Nu hadden we i.p.v. 30 watt nog maar 3 watt output over. Ook nu was goede raad weer duur en besloten we tot aanschaf van een nieuwe 100 watt eindtrap. Dit mede daar er geen vertrouwen meer was in de eerder genoemde 400 watt eindtrap. Na het aansluiten van de nieuwe 100 watt eindtrap bleken we een output te hebben van 46 watt. Dit was nu net het gewenste resultaat, doch ook nu kwam er wederom een kink in de kabel. Ook deze eindtrap werd namelijk veel te warm (heet). Aangezien het niet onze bedoeling was om een geforceerde koeling toe te passen, werd besloten tot aanschaf van een nieuwe 25 watt eindtrap. Hiermee hoopten wij de “oude” situatie weer in ere te kunnen herstellen. Dit lukte en de repeater is dan ook weer met zijn oude vertrouwde 30 watt in de lucht.
Vervolgens heeft Alex, PA3FZW het volgende experiment opgestart, namelijk, “Echostation”. Echostation is software om de repeater via een PC te besturen. Het voordeel hiervan is dat je meerdere functies ter beschikking hebt en eenvoudig de instellingen van callgever, rogerpiep etc. kunt wijzigen. Het experiment loopt inmiddels zonder problemen en het systeem werkt uiterst betrouwbaar. Ook hebben er inmiddels diverse rogerpiep’s de revue gepasseerd. Het nu gebruikte piepje lijkt op het welbekende NASA piepje en bevalt ons het beste. In een latere blog nog wat meer informatie over deze besturing.
Tijdens de bovenstaande experimenten heeft ook Alphons, PA3GAZ nog enkele experimenten met antennes uitgevoerd. Aangezien de ontvanger van de repeater bij hem thuis stond kon hij de diverse antennes uitproberen. Gebruikt zijn een Outback 300B vertical, Discone, halve golf antennes en een 5/8 MAX- 2000. Hieruit bleek de Outback 300B niet echt te voldoen. De halve golf antennes deden het redelijk tot goed. Ook de discone deed het, op een hoogte van circa 16 meter, in vergelijking met een halve golf, nog best aardig. Uiteindelijk blijkt de MAX-2000 het van alle antennes te winnen. Later is het de bedoeling om zowel de zend als ontvangstantenne te voorzien van een radialenkit.
Dit was het eerste deel. Inmiddels hebben er wederom weer een aantal experimenten plaatsgevonden. Hierover meer in mijn volgende blog. In de volgende blog ook ons avontuur over plaatsing van de 10m antenne op een hoogte van 40m!
Opmerking:
Op de onderstaande foto's staat nog de noodantenne (witte antenne links).
Jazeker, na lange tijd weer een blog. In verband met de opleiding tot DHW-inspecteur had ik even geen tijd om de blogjes bij te houden. Nu ik de opleiding heb afgerond heb ik weer de tijd om jullie op de hoogte te stellen en te houden. De activiteiten rond de 10m repeater zijn overigens wel gewoon doorgegaan.
Zo is op zaterdag 8 maart 2008 het ontvangststation op zijn definitieve lokatie geplaatst. Drie dagen voor deze datum kwamen we erachter dat de MAX 2000 ontvangstantenne transportschade had opgelopen. Het glasfiber van het eerste antennedeel bleek gescheurd. Ik heb hierop de antenne weer ingeleverd bij de handelaar en gevraagd om een nieuwe. Dit was geen probleem en de antenne zou worden besteld. De nieuwe antenne bleek echter niet binnen drie dagen leverbaar. Om toch het ontvangststation op de afgesproken datum te kunnen installeren, hebben wij het besluit genomen om eerst, tijdelijk, een (noodantenne) Antron-99 halve golf antenne te monteren.
Hierbij aanwezig waren Chris (PA3BUE), Alphons (PA3GAZ), Alex (PA3FZW), Pieter (PA1HPM) en ik zelf (PE2AWT). We moesten middels twee ladders twee platte daken op om het tegelstatief te plaatsen. Dit was vanwege de vier zware betontegels, voor in het tegelstatief, letterlijk een zware klus. Alphons en Chris hadden voor het tegelstatief een buis en een uithouder laten maken. Op deze buis en de uithouder zijn vervolgens de antenne voor 10m en de linkantenne voor 23cm gemonteerd. De klus was uiteindelijk in twee uur geklaard. Na het bijkomen en een kop koffie in de kantine, kwam Alex met de mededeling dat hij storing op de ontvangstfrequentie hoorde. Op dit soort berichten zaten we natuurlijk niet te wachten, dus zijn we vervolgens gezamenlijk richting de zolder van het gebouw getogen, om het één en ander zelf aan te kunnen horen. Aldaar aangekomen zagen we dat Alex alles netjes had aangesloten en bleek dat we, na opening van de squelch, ook maar weinig storing konden waarnemen. Ook een testje op een frequentie 2 MHz lager verontruste ons niet. We hebben hierna tevreden het pand verlaten en zijn weer huiswaarts gekeerd. Thuis aangekomen konden we beginnen met het daadwerkelijk uittesten van de ontvanger. Dit betekende een rondje rijden en kijken hoe het bereik in de praktijk zou uitkomen. Alex reed hiervoor richting Siddeburen, alwaar al snel bleek dat er een enorme ratel op zijn signaal zat. Bij de afslag Hoogezand was hij al niet meer verstaanbaar. Alex is hierop weer richting Delfzijl gereden om bij de ontvangstlokatie maar eens te gaan luisteren. Hier hoorde hij op 29.580 MHz een enorme storing. Alphons, PA3GAZ en Chris, PA3BUE zijn hierop met een draagbare ontvanger het hele gebouw doorgeweest om uiteindelijk bij de telefooncentrale te eindigen. Deze centrale blijkt al op leeftijd te zijn en veroorzaakt over een zeer breed frequentiespectrum een hoop storing. Het uitschakelen van de telefooncentrale bleek geen optie.
Goede raad is duur en zo werd besloten om de zender en ontvanger om te wisselen. Een eerste test op de zendlokatie leek, voor wat de ontvangst betreft, geen problemen op te leveren. Alex heeft hierop de zender uitgebouwd en weer in een andere kast ingebouwd. In de voormalige zenderkast heeft hij vervolgens de ontvanger weer ingebouwd. Na inbouw en een volgende test, bleek, tot onze schrik, dat de airco in het gebouw storing veroorzaakte op de ontvanger. Dus hadden we wederom geen geschikte lokatie voor de ontvanger. Ook betekende dit dat Alex de zender en ontvanger weer moest ombouwen. Na het terugbouwen is de ontvanger, tijdelijk, geplaatst ten huize van Chris, PA3BUE en Alphons, PA3GAZ alwaar alles weer storingsvrij werkte.
Nadat de zender weer in zijn oude kast was teruggeplaatst, kon Alex beginnen met het experiment: “zendvermogen”. Dit vermogen lag rond de 30 watt en het was de bedoeling dit te verhogen naar minimaal 50 watt. Alex had hiervoor de beschikking over een eindtrap van 400 watt. Met 4 watt insturing zouden we dan de 50 watt output kunnen halen. Aangezien de eindrap al lange tijd niet was gebruikt en de printsporen wat corrosie vertoonden, was het wel de vraag of de eindtrap nog goed zou werken. Het lukte Alex om, in eerste instantie, 36 watt vermogen te produceren, doch vanwege de extreme opwarwing van de eindtrap bleek dit in de praktijk niet werkbaar. Na het herstellen van de oude situatie, bleek plotseling de eerste eindtrap defect en geen vermogen meer te leveren. Nu hadden we i.p.v. 30 watt nog maar 3 watt output over. Ook nu was goede raad weer duur en besloten we tot aanschaf van een nieuwe 100 watt eindtrap. Dit mede daar er geen vertrouwen meer was in de eerder genoemde 400 watt eindtrap. Na het aansluiten van de nieuwe 100 watt eindtrap bleken we een output te hebben van 46 watt. Dit was nu net het gewenste resultaat, doch ook nu kwam er wederom een kink in de kabel. Ook deze eindtrap werd namelijk veel te warm (heet). Aangezien het niet onze bedoeling was om een geforceerde koeling toe te passen, werd besloten tot aanschaf van een nieuwe 25 watt eindtrap. Hiermee hoopten wij de “oude” situatie weer in ere te kunnen herstellen. Dit lukte en de repeater is dan ook weer met zijn oude vertrouwde 30 watt in de lucht.
Vervolgens heeft Alex, PA3FZW het volgende experiment opgestart, namelijk, “Echostation”. Echostation is software om de repeater via een PC te besturen. Het voordeel hiervan is dat je meerdere functies ter beschikking hebt en eenvoudig de instellingen van callgever, rogerpiep etc. kunt wijzigen. Het experiment loopt inmiddels zonder problemen en het systeem werkt uiterst betrouwbaar. Ook hebben er inmiddels diverse rogerpiep’s de revue gepasseerd. Het nu gebruikte piepje lijkt op het welbekende NASA piepje en bevalt ons het beste. In een latere blog nog wat meer informatie over deze besturing.
Tijdens de bovenstaande experimenten heeft ook Alphons, PA3GAZ nog enkele experimenten met antennes uitgevoerd. Aangezien de ontvanger van de repeater bij hem thuis stond kon hij de diverse antennes uitproberen. Gebruikt zijn een Outback 300B vertical, Discone, halve golf antennes en een 5/8 MAX- 2000. Hieruit bleek de Outback 300B niet echt te voldoen. De halve golf antennes deden het redelijk tot goed. Ook de discone deed het, op een hoogte van circa 16 meter, in vergelijking met een halve golf, nog best aardig. Uiteindelijk blijkt de MAX-2000 het van alle antennes te winnen. Later is het de bedoeling om zowel de zend als ontvangstantenne te voorzien van een radialenkit.
Dit was het eerste deel. Inmiddels hebben er wederom weer een aantal experimenten plaatsgevonden. Hierover meer in mijn volgende blog. In de volgende blog ook ons avontuur over plaatsing van de 10m antenne op een hoogte van 40m!
Opmerking:
Op de onderstaande foto's staat nog de noodantenne (witte antenne links).
